1.

Stabat mater dolorosa

Iuxta crucem lacrimosa,

Dum pendebat filius.

2.

Cuius animam gementem

Contristatam et dolentem

Pertransivit gladius.

O quam tristis et afflicta

Fuit illa benedicta

Mater unigeniti

Quae maerebat et dolebat.

Et tremebat, cum videbat

Nati poenas incliti.

3.

Quis est homo qui non fleret,

Matrem Christi si videret

In tanto supplicio?

Quis non posset contristari,

Piam matrem contemplari

Dolentem cum filio?

4.

Pro peccatis suae gentis

Vidit Iesum in tormentis

Et flagellis subditum.

Vidit suum dulcem natum

Moriendo desolatum

Dum emisit spiritum.

5.

Eia mater fons amoris,

Me sentire vim doloris

Fac ut tecum lugeam.

Fac ut ardeat cor meum

In amando Christum Deum,

Ut sibi complaceam.

6.

Sancta mater, istud agas,

Crucifixi fige plagas

Cordi meo valide.

Tui nati vulnerati

Tam dignati pro me pati,

Poenas mecum divide!

7.

Fac me vere tecum flere,

Crucifixo condolere,

Donec ego vixero.

Iuxta crucem tecum stare

Te libenter sociare

In planctu desidero.

8.

Virgo virginum praeclara,

Mihi iam non sis amara,

Fac me tecum plangere.

Fac ut portem Christi mortem,

Passionis eius sortem

Et plagas recolere.

9.

Fac me plagis vulnerari,

Cruce hac inebriari

Ob amorem filii,

Inflammatus et accensus,

Per te virgo sim defensus

In die iudicii.

10.

Fac me cruce custodiri,

Morte Christi praemuniri,

Confoveri gratia.

Quando corpus morietur

Fac ut animae donetur

Paradisi gloria.

Amen.

(Alleluia.)

1.

Naast het kruis, met schreiende ogen

Stond de moeder, diep bewogen

Toen de Zoon te sterven hing,

2.

En haar door het zuchtend harte,

Overstelpt van wee en smarten,

't Zevenvoudig slagzwaard ging.

O hoe droef, hoe vol van rouwe,

Was die zegenrijkste vrouwe,

Moeder van Gods ene Zoon!

Ach, hoe streed zij! ach, hoe kreet zij,

En wat folteringen leed zij,

Bij 't aanschouwen van die hoon!

3.

Wie, die hier niet schreien zoude,

Als hij 't grievend leed aanschouwde,

Dat Maria's ziel verscheurt?

Wie kan, zonder mee te wenen,

Christus' moeder horen stenen,

Nu zij met haar zoon hier treurt?

4.

Voor de zonden van de zijnen

Zag zij Jezus zo in pijnen,

En de wrede geselstraf,

Zag haar lieve Zoon zo lijden,

Heel alleen de doodskamp strijden,

Totdat Hij zijn geest hergaf.

5.

Geef, o Moeder! bron van liefde,

Dat ik voel, wat U zo griefde,

Dat ik met U medeklaag.

Dat mij 't hart ontgloeit van binnen,

In mijn Heer en God te minnen,

Dat ik Hem alleen behaag.

6.

Heil'ge Moeder, wil mij horen,

Met de wonden mij doorboren,

Die Hij aan het kruishout leed.

Ach, dat ik de pijn gevoelde,

Die uw lieve Zoon doorwoelde,

Toen Hij stervend voor mij streed.

7.

Mocht ik klagen al mijn dagen,

En zijn plagen waarlijk dragen,

Tot mijn jongste stervenssmart.

Met U onder 't kruis te wenen,

Met uw rouw mij te verenen,

Dat verlangt mijn zuchtend hart.

8.

Maagd der maagden! nooit volprezen,

Wil voor mij niet bitter wezen,

Laat mij treuren aan uw zij,

Laat mij al de wrede plagen,

En de dood van Christus dragen,

Laat mij sterven zoals Hij.

9.

Laat zijn wonden mij doorwonden,

Worde ik bij zijn kruis verslonden

In het bloed van uwen Zoon.

Moge ik in het vuur niet branden,

Neem, o Maagd, mijn zaak in handen

In het oordeel voor Gods troon.

10.

Christus, moge ik eens behalen,

Als mijn levenszon gaat dalen,

Door uw Moeder, palm en prijs.

En als 't lichaam dan zal sterven,

Doe mijn ziel de glorie erven

Van het hemels paradijs.

Amen.

(Halleluja)